Cпампаваць прэзентацыю - https://goo.gl/tBP8J9 Пасля распаду Савецкага Саюза скончылася эпоха працяглага проціборства дзвюх сусветных сістэм. У большасці ўтвораных постсавецкіх рэспублік былі прынятыя дзяржаўныя канстытуцыі, у аснову якіх пакладзены каштоўнасці ліберальнай дэмакратыі. У гэты ж час амерыканскі палітолаг Фрэнсіс Фукуяма піша аб канчатковай перамозе лібералізму ва ўсім свеце. З таго часу прайшло больш за 20 гадоў, а колькасць прыхільнікаў лібералізму (як кажуць сацыёлагі) у постсавецкім грамадстве не расце. Мала таго, сёння яму аб'яўлена сапраўдная ідэалагічная вайна з боку прадстаўнікоў так званага «Рускага свету» і прафашысцкіх ідэолагаў. Савецкая прапаганда вызначала фашызм як разнавіднасць буржуазнай ідэалогіі, маскіруючы генетычнае падабенства германскага нацызму з савецкім сацыялізмам. Тым самым затушоўваліся і прынцыповыя адрозненні паміж фашызмам і лібералізмам, як найбольш паслядоўнымі, антаганістычнымі формамі калектывісцкай і індывідуалістычнай ідэалогій. Існуючае паміж імі ідэалагічнае супрацьстаянне яскрава паказвае расійска-украінская ідэалагічная вайна, якая разгарэлася на нашых вачах. Абураючыся «фашысцкім» урадам ва Украіне, большасць расейцаў не заўважае рост фашысцкіх настрояў у сябе дома. Атрымаўшы ў свой час перамогу над фашызмам у вайне, савецкі (і постсавецкі) народ ніколі па-сапраўднаму не змагаўся з самой фашысцкай ідэалогіяй, не мае супраць яе імунітэту і не здольны распазнаваць яе ў штодзённасці. У чым выяўляецца ўплыў фашызму ў сучаснай Расеі? Як і чым ён спакушае масавага чалавека? Кола прыхільнікаў абедзвюх ідэалогій у Беларусі і Расеі значна шырэй, чым нам кажа пра гэта сацыялогія. Менавіта супрацьстаянне фашызму і лібералізму ў постсавецкім грамадстве і вызначае дух сучаснай эпохі.