На працягу ўжо васьмі гадоў “Грамадскі магістрат” вызначае, хто з прадстаўнікоў грамадскасці стаў найбольш значнай персонай і якая падзея з’явілася найболей важнай для Магілёва. Намінанты вызначаюцца па сукупнасці вынікаў трох дзеянняў: выбаркі сацыёлагаў па ўзгадванні ў СМІ, інтэрнэт-галасавання і галасавання сябраў “Грамадскага магістрата”. Калі значная падзея стала вынікам чыёй-небудзь прафесійнай дзейнасці, яна не можа прэтэндаваць на ўключэнне ў шорт-ліст намінантаў. Таксама намінантам “Чалавека года” не можа стаць персона, якую ўжо ўзнагароджвалі або тая, якая адзначылася, выконваючы свае службовыя абавязкі. Вынікі галасавання ў гэты раз апынуліся сенсацыйнымі. Сярод вельмі важных і цікавых для горада праектаў, якія рэалізоўвалі актыўныя грамадзяне – а гэта былі праекты па экалогіі, ўпрыгожванню горада, стварэнню інклюзіўнай асяроддзя і іншыя, перамаглі чамусьці тыя, тэмы якіх, на першы погляд, не вельмі цікавяць і хвалююць звычайных магілёўцаў. Так, караткаметражны футурыстычны фільм «Апошні беларус», які зняў Ігар Бадзьков, распавядае пра хлопца, які час ад часу хаваецца ў бункеры, каб па рацыі паспрабаваць знайсці хоць каго-небудзь, хто мог бы пагутарыць з ім па-беларуску. І гэта з-за таго, што на беларускай мове ўжо ніхто не размаўляе. Праект па захаванні гісторыка-культурнай спадчыны «Подых мінулага» заключаўся ва ўсталяванні ў Магілёве некалькіх інфармацыйных стэндаў на месцах ужо неіснуючых старадаўніх будынкаў. Прыдумала ўсталяваць такія шыльдачкі Настасся Галдзянкова. І акрамя Ігара Бадзькова, гэтую задумку рэалізоўвалі Кацярына Разумава, Андрэй Рубцоў, Кірыл Дарашэнка. У сваю чаргу дырэктар Музея гісторыі Магілёва Аляксей Бацюкоў дапамог з тэкстамі, а былы магілёвец, што цяпер жыве ў Германіі Алег Лісоўскі прадаставіў з асабістага архіва выявы гістарычных аб’ектаў.