Прывітанне, гэта Андрэй Хадановіч, і мы з вамі працягваем гаварыць пра беларускую і сусветную літаратуру. Сёння паразмаўляем пра сучасную ўкраінскую паэзію часоў вайны. Страшнай вайны, якая абрынулася на нас усіх у XXI стагоддзі. Кажуць, што калі грымяць гарматы, музы маўчаць. Але нават у такія складаныя часы, калі навокал сапраўднае пекла, музы не маўчаць. Украінская паэзія жыве, і гэта дае нам вялікую цёплую надзею на лепшае. Таймкоды: 00:00 – паэзія ваеннага часу ва Украіне: гэта тое, што дае надзею 03:32 – Сяргей Жадан: майдан, тампліеры і чорнае сонца 07:55 – верш-прагноз за некалькі дзён да вайны 11:23 – "Я ўжо не выбачу Расію. Беларусь, не смей хаваць вачэй" 17:53 – вайна і кашатнікі з сабачнікамі 21:29 – "Бомбасховішча" 25:38 – верш пра Таго, Каго Нельга Называть Барыса Херсонскага 29:01 – пра рускага марадзёра і яго маці: гэта верш-вырак 34:33 – што такое "макроніць" і сатыра пра еўрапейскіх палітыкаў 37:35 – радкі з Бучы і нянавісць да рускіх 43:00 – адказ Максіму Багдановічу 46:23 – яшчэ адзін верш Жадана, ад якога мурашы Глядзіце таксама: - Васіль Быкаў зноў актуальны: жахі вайны і не лукашызму, мараль і дэгуманізацыя, цэнзура і НКВД: https://youtu.be/xdvus9WYoEU Падпісвайцеся на канал і стаўце званочак, каб не прапусціць наступнае відэа: www.youtube.com/channel/UCUJQcp9gg3sc46kBsppBl6Q/?sub_confirmation=1 А таксама пішыце ў каментарыях пажаданні, пра якую кнігу ці аўтара вы хацелі б пачуць наступным разам! #Беларусь #Украіна #літаратура #паэзія #вершы #Жадан #Хадановіч