2006 год, сакавік. беларусь напярэдадні чарговых прэзыдэнцкіх выбараў. група сяброў зьбіраецца разам у менску, каб узяць удзел у дэманстрацыі, прызначанай на пасьлявыбарчы вечар. у паветры шчэ гучыць рэха нядаўняй украінскай памаранчавай рэвалюцыі, з тэлеэкранаў сілавікі называюць патэнцыйных пратэстоўцаў тэрарыстамі, страшаць пакараньнем ажно да расстрэлу. не зважаючы на запалохваньні, на кастрычніцкай плошчы ў цэнтры сталіцы зьбіраюцца дзясяткі тысяч грамадзянаў, незадаволеных афіцыйнымі вынікамі выбараў. утвараецца стыхійнае намётавае мястэчка, жыхары якога пераймяноўваюць кастрычніцкую плошчу ў пляц каліноўскага. наперадзе - некалькі дзён супрацьстаяньня міліцыі, правакатарам, холаду і стоме, жорсткі разгон, арышты... аднак за агучанымі прысудамі, прамовамі палітыкаў, разважаньнямі экспэртаў гэтак і застаюцца незаўважанымі галоўныя ўдзельнікі сакавіцкіх падзеяў - уласна пратэстоўцы. навошта яны выходзілі на вуліцу? чаго хацелі дамагчыся? пра што марылі? і ці застаюцца гэтыя мары актуальныя сёньня? слова ім - удзельнікам пляцу каліноўскага. стужка складаецца з дагэтуль не дэманстраваных публічна архіўных здымкаў.