Хто б нам апісаў паломніцтвы сэрца, як яно палала, хоць рай быў далёкі, як падпявала, толькі б сагрэцца, па самым краі пускалася ў скокі. Куды б мы ні йшлі — паўсюль неяк плытка, куды б ні дайшлі — было ўсё ніякім. А тут расхінулі рукамі галінкі, і выйшлі ў поле сьвітанкам. А ў полі сьвітанкам — моц бадгісатваў, у полі сьвітанкам — хораша надта! Хораша надта, маё сэрца на волі, глянь, мы з раніцы ў полі. Барвовы і белы прыйшлі ў мае сьпевы, мы тут ня дзеля параду, разам стаім і разам упадзем мы, і я буду пець табе, калі сьпеў табе ў радасьць. Босы ў траве, што па пояс сягае, вось мы прыйшлі, каб затанчыць з багамі, неба і зямля, вось наша доля, мы беспрыгонныя, з раніцы ў полі, мы людзі лёзныя, з раніцы ў полі, мы людзі вольныя, з раніцы ў полі. Пераклад Макс Шчур