Тыква дасягае свайго найкращага смаку, калі цалкам зрэла на градцы, што адбываецца ў канцы лета – пачатку восені, у залежнасці ад сорту. Цалкам зрэлая тыква мае насычаны колер, цвёрдую скурку і сухі плоданожак, а таксама выдае глухі гук пры постукванні. Правільнае захаванне тыквы дазваляе палепшыць яе смакавыя якасці за кошт біяхімічных змяненняў. У працэсе захавання крахмаль, назапашаны ў тыкве, расшчапляецца на цукар, што робіць мякоть саладзейшай. Таксама, па меры выпарэння вільгаці, павялічваецца канцэнтрацыя натуральных цукроў, што ўзмацняе смак. Неправільнае захаванне, напрыклад, пры занадта высокай тэмпературы, можа прывесці да страты вільгаці і пагаршэння смаку, робячы мякоть раскаявай і менш насычанай.