Sož on stage: Baisan / Paul Szybieński / Andy Peczynski / Mikhail Karpenka. Video — Yauhen Shapchyts, mixing and mastering — Paul Szybieński. Merch / support the band — https://sozband.bandcamp.com/ Алесь «Baisan» Плотка, лісты невядомаму слухачу. Ліст сёмы, 03.11.2025, Дрэздэн-Мангейм. Вечаровае сонца, забіты аўтабан, зоркай-венерай прамільгнула карэта хуткай. Можа паспее, а можа і не. Дарога падобная на сцэнічны выступ: часам вынырваеш і думаеш дзе ты, што ты, навошта гэта ўсё. І робіш далей тое, для чаго ты створаны. Самы час апублічыць трэк 'Лістапад'. У Варшаве, кажуць, ўжо дажджы, а тут пакуль прыемная сухая і прыгожая восень. Правёў тыдзень у Празе, узгадваў памерлых сяброў і расстралянае адраджэнне (глядзець сустрэчу пра беларуска-украінскія літаратурныя стасункі з 1928 да нашых дзён - https://www.youtube.com/live/9SR9XSkkPv0?si=5bIT1VnL6eRAmAOb). У болей позніх канцэртах гэтая песня выконвалася з адным куплетам па-украінску (цудоўны пераклад Вячаслава Лявіцкага). На жаль, гэтыя канцэрты не зафіксаваныя ў добрай якасці, але я пакіну гэты куплет тут ніжэй. Песня 'Лістапад' была створаная дзякуючы абстынентнаму сіндрому і таленту музыкаў. Здарылася такая затупная рэпетыцыя, ведаеце, калі гурт ужо задзяўбаўся граць свае ўласныя песні ўздоўж і поперак. Сухасць у роце і адпаведны настрой не пакінулі мне шанца, толькі каб сказаць, як гэта ўсё абрыдла і папрасіць калегаў пайграць нешта болей дынамічнае і такое, каб можна было як след накрычацца. Вынік -- адна з самых хуткіх і маіх любімых песень гурта. Лістапад. ТЭКСТ Лістапад мы больш не шукаем агульных знаёмых i для сустрэч не шукаем нагод мы болей не парымся дзе мы i хто мы які гэта горад які сёння год мы больш не шукаем супольнага шчасця агульнай бывае толькі бяда абагульненні прымусяць ўпасці святая самота – надзейны радар нас болей не цягне гуляць па карнізах цяпер не істотна дзе верх а дзе ніз ў спісе кантактаў самотнік-правізар і словы якім не патрэбны безвіз мы больш не шукаем агульных знаёмых І адрас забылі даўно пагатоў камічная карма кармічная кома адны ў гэтым лесе як цені дубоў ми вже не шукаємо спільних знайомих на здибанки бракне оказій і мрій ми не переймаємся де ми і хто ми і що це за місто і що це за рік ми вже не шукаємо спільного щастя бо спільна буває хіба що біда загальники спільники – привід упасти свята самота – це надійний радар (Тэкст - Алесь Плотка, адзін куплет з украінскага пераклада Вячаслава Лявіцкага) Бонус - чытанне арыгінальнага верша 'Жалуды' у беларускіх лясах - https://youtu.be/jTfFSY8t3jA?si=F45tAPxw-9Ab-JFO