ZRAMY. Маладыя паэты Беларусі і іх вершы: партрэт пакалення. https://wir.by/be/collection/zramy Малюскі Застаецца толькі замыкацца на самой сабе і глядзець на астатніх так, быццам я страціла сваю мову. Назіраць за іх звычкамі, вывучаць лініі цела, шукаць ключы ад фота — і не знаходзіць, не бачыць, не прыкмячаць — наўмысна ці не, што яны не цікавяцца мною. Што я — безыменны экспанат, перад якім робяць выгляд, што ў гэтым нешта ёсць. Нам дадзена ад нараджэння раскрывацца праз іншых, адчуваючы скурай унікальнасць чужога «Я». І з усіх вобразаў сусветнай гісторыі мы выбралі сабе малюскаў, якіх трэба біць аб камяні, каб яны раскрыліся. Я супраць гвалту ў любой яго праяве. А таму даводзіцца замыкацца на сабе і паступова страчваць здольнасць вымаўляць словы. Застаецца толькі закрыцца і чакаць, калі маё нутро разаб'юць аб камяні. І тады я зноў пачну гаварыць.