Іна Снарская чытае урывак з паэмы "Новая зямля" Якуба Коласа (1923) #незагаснуцьзоркіўнебе - паэтычная хрэстаматыя да 90-годдзя заснавання Саюза беларускіх пісьменнікаў 👉 Усе творы https://youtube.com/playlist?list=PLTNXoooE0nRZYo4u2yyRtorzQIYLVi2P7 🔳 Іна Снарская — паэтка, перакладчыца. Нарадзілася ў Полацку ў 1965 годзе. Скончыла Наваполацкі політэхнічны інстытут (будаўніцтва) і Палтаўскі дзяржаўны педагагічны ўніверсітэт (філалогія). З 1987 года жыве ва Украіне. Працавала рэдактаркай у Палтаўскай тэлерадыёкампаніі «Лтава» («Суспільне Полтава»). Аўтарка 200 перадач і дакументальных фільмаў. Творчай сувязі з Беларуссю ніколі не перарывала. Аўтарка кніг вершаў «Пацеркі» (1994), «Пачакай, мая птушка...» (1998), «Лясная панна» (2001), «Кветка гарынь» (2005), «Дзве зямлі — дзве долі» (2006), «Верасовыя песні зары» (2008), «Ад сэрца да сэрца — дарога...» (2013), «Вогнепаклонніца» (2017) і інш. Была сябрам ліквідаванага ўладамі Саюза беларускіх пісьменнікаў, сябра Нацыянальнага саюза пісьменнікаў Украіны, Нацыянальнага саюза журналістаў Украіны. Лаўрэат літаратурна-мастацкіх прэмій: Францішка Скарыны (Беларусь), Васіля Сіманенкі, Івана Катлярэўскага, Леаніда Бразава (Украіна). Вершы Іны Снарскай перакладаліся на ўкраінскую, румынскую, польскую, англійскую мовы. 🔲 Якуб Колас (сапр. Канстанцін Міцкевіч, 1882 - 1956) — паэт, празаік, педагог, перакладчык, драматург. Класік беларускай літаратуры, які з 1900-х гадоў працаваў у жанры лірычна-апісальнага вершу, рэвалюцыйна-грамадзянскай лірыкі, народнага вершаванага апавядання, празаічных замалёвак і сатырычных навел. Яго філасофскія паэмы “Новая зямля”, “Сымон-музыка”, першыя 2 кнігі трылогіі “На ростанях” сфармавалі нацыянальную традыцыю беларускага рамана, у мастацкіх вобразах выявілі сістэму каштоўнасцей беларуса. У 1930-я зазнаў нападкі з боку афіцыйнай ідэалагічнай сістэмы, творы цэнзураваліся, “Новая зямля” і “Сымон-музыка” былі прызнаныя шкоднымі і не перавыдаваліся. Толькі напрыканцы жыцця Колас набыў афіцыйнае прызнанне, званні, пасады, перавыданні асноўных кніг. Апошнім яго творам быў ліст у ЦК супраць русіфікацыі нацыянальнай адукацыі і выцяснення беларускай мовы з грамадскага ўжытку. Аўтар кніг “Песні-жальбы”, “Казкі жыцця” (1921), “Водгулле” (1922), “Новая зямля” (1923), “У палескай глушы” (1923), вялікай колькасці вершаў, апавяданняў, казак, п'ес. #беларускаялітаратура #якубколас Мой родны кут, як ты мне мілы!.. Забыць цябе не маю сілы! Не раз, утомлены дарогай, Жыццём вясны мае убогай, К табе я ў думках залятаю І там душою спачываю. О, як бы я хацеў спачатку Дарогу жыцця па парадку Прайсці яшчэ раз, азірнуцца, Сабраць з дарог каменні тыя, Што губяць сілы маладыя,— К вясне б маёй хацеў вярнуцца. … Вось як цяпер, перада мною Ўстае куточак той прыгожа, Крынічкі вузенькае ложа І елка ў пары з хваіною, Абняўшысь цесна над вадою, Як маладыя ў час кахання, Ў апошні вечар расставання. І бачу лес я каля хаты, Дзе колісь весела дзяўчаты Спявалі песні дружным хорам, З работ ідучы позна борам. Нясліся зыкі песень здольных, Ў лясах раз-пораз адбівалісь, І ім узгоркі адклікалісь, І радасць біла ў песнях вольных. А хвоі, елкі векавыя Пад зыкі песень маладыя Маўчком стаялі ў нейкай думе, І ў іх ціхусенечкім шуме Няслось вячэрняе маленне Ўгару, святое аддаленне.