Андрэй Хадановіч, паэт, перакладчык, чытае верш Аркадзя Куляшова "Бывай" (1928). #незагаснуцьзоркіўнебе - паэтычная хрэстаматыя да 90-годдзя заснавання Саюза беларускіх пісьменнікаў 👉 Усе творы https://youtube.com/playlist?list=PLTNXoooE0nRZYo4u2yyRtorzQIYLVi2P7 🔳 Андрэй Хадановіч — паэт, перакладчык, арганізатар культурніцкага жыцця. Нарадзіўся ў 1973 годзе. Скончыў БДУ, выкладаў замежную літаратуру на філалагічным факультэце БДУ, у Беларускім гуманітарным ліцэі імя Я. Коласа, у Беларускім Калегіуме, Школе маладога літаратара пры ліквідаваным уладамі Саюзе беларускіх пісьменнікаў, кіраваў "Перакладніцкай майстэрняй". Старшыня Беларускага ПЭН-цэнтра (2009-2017). Аўтар кніг вершаў "Старыя вершы", "Лісты з-пад коўдры", "Землякі, альбо Беларускія лімерыкі", "100 лістоў на tut.by", "Бэрлібры", "Несіметрычныя сны", "Цягнік Чыкага-Токіё", "Школа травы" і інш. У перакладзе Андрэя Хадановіча на беларускую мову выйшлі кнігі Юрыя Андруховіча, Святланы Алексіевіч, Шарля Бадлера, Сяргея Жадана, Багдана Задуры, Рышарда Крыніцкага, Арцюра Рэмбо, Сямёна Ханіна, сотні твораў іншых пісьменнікаў у складзе перакладных выданняў. Вядзе ўласны літаратурны канал на Youtube. 🔲 Аркадзь Куляшоў (1914-1978) — паэт, перакладчык, народны паэт Беларусі. Нарадзіўся на Магілёўшчыне. Вучыўся ў Мсціслаўскім педтэхнікуме, дзе пасябраваў з паэтамі Юліем Таўбіным і Змітраком Астапенкам, пазней вучыўся ў Вышэйшым педінстытуце ў Мінску. Увайшоў у склад Беларускай асацыяцыі пралетарскіх пісьменнікаў, пазней — у Саюз пісьменнікаў БССР, працаваў у газеце "Чырвоная змена", на Беларускім Радыё, літкансультантам пры Саюзе пісьменнікаў. У час вайны працаваў у армейскай газеце, пазней — пры штабе партызанскага руху. Дэпутат Вярхоўнага савета БССР (1947-1978), галоўны рэдактар "Беларусьфільма" (1958-1967). Першы верш надрукаваў у 1926 г., першы зборнік выйшаў у 1930 г. Аўтар кніг "Сцяг брыгады", "Прыгоды цымбал", "Варшаўскі шлях", "Маналог", "Хамуціус" і інш. Пераклаў раман "Яўгеній Анегін" Пушкіна, "Спеў аб Гаяваце" Лангфэла, кнігі Лермантава, Рыльскага, Катлярэўскага. Памёр у санаторыі ў Нясвіжскім замку. Пахаваны на Усходніх могілках Мінска. #беларускаялітаратура #аркадзькуляшоў Бывай, абуджаная сэрцам, дарагая. Чаму так горка, не магу я зразумець. Шкада заранкі мне, што ў небе дагарае На ўсходзе дня майго, якому ружавець. Ці помніш першае нясмелае прызнанне?.. Над намі жаўранкам звінеў і плакаў май. Назаўтра золкае, туманнае світанне, Суровы позірк твой і мой нямы адчай. Пайшла ты, любая, пад гоман жоўтых сосен, Пайшла, маўклівая, пад хваль жытнёвых шум, Туды, дзе гойдала зялёнае калоссе На сцежках ростані мой адзінокі сум. Пайшла за ціхія, далёкія прасторы Світальнай зоркай ты, што гасне ў сіняве. Душы пакрыўджанай гарачыя дакоры Слязой халоднаю застылі на траве. Пайшла, пакінуўшы мне золкі і туманны, Палынны жаль смугой ахутаных дарог, Каб я хвілінны боль і горыч гэтай раны Гадамі ў сэрцы заглушыць сваім не мог. Пайшла, ніколі ўжо не вернешся, Алеся. Бывай, смуглявая, каханая, бывай. Стаю на ростанях былых, а з паднябесся Самотным жаўранкам звініць і плача май. Бывай, абуджаная ў сэрцы, дарагая. Твой светлы вобраз панясу я па жыцці. На ўсходзе дня майго заранка дагарае, Каб позна вечарам на захадзе ўзысці.