Песня аб Радзіме дзеля хору. *** На шляху раптам прыпынюся У вясновых дзівос пару. Пра красу роднай Беларусі З-пад нябёсаў спяе жаўрук. Пеючы ў вышыні адрання, Ты сябрам шчыра раскажы: - Беларусь – край майго кахання! Беларусь – спеў маёй душы! Беларусь – край майго кахання! Беларусь – край майго кахання! Беларусь – край майго кахання! Беларусь – спеў маёй душы! ... А калі восень падаспее, Адлятаць зладзіцца жаўрук. Што ж, ляці! Ды вяртайся смела На радзімы мурожны луг! І па ўсім дальнім вандраванні Празвіні з кожнае мяжы: - Беларусь – край майго кахання! Беларусь – спеў маёй душы! Беларусь – край майго кахання! Беларусь – край майго кахання! Беларусь – край майго кахання! Беларусь – спеў маёй душы! ... Небасхіл азірні, малеча, Што жаўрук песнямі дзівіў. Раскажу, як жылі спрадвечча Менчукі на сваёй зямлі, Як яны мроілі вякамі, Каб і ты тут сумленна жыў, Шанаваў край майго кахання, Бараніў спеў маёй душы. Я хачу, як спакон вялося, Каб ты бачыў, мой любы ўнук, Што табе ў свеце засталося Ад маіх ад мазольных рук. А калі прыйдзе час растання, На сівым камні напішы : - Беларусь – край майго кахання! Беларусь – спеў маёй душы! Беларусь – край майго кахання! Беларусь – край майго кахання! Беларусь – край майго кахання! Беларусь – спеў маёй душы! 2.05.2005.