Дагарэў за брамай небакрай Месяц памiж воблачкаў плыве Выйду зноў, як у мiнулы май Басанож прайдуся па траве Лашчыцца трава да босых ног З дальнiх паплавоў плыве ракой Ледзь заметны сумны халадок Подых юнi ўходзячай маёй, Подых юнi ўходзячай маёй Цiха цмокае ў сне рака О, як добра, як прыгожа жыць! Раска, як русалчына луска, На вадзе ад месяца гарыць. А вакол травіцы росны рай І бярозак белая сям’я. Мой чароўны беларускі край, Бацькаўшчына светлая мая, Бацькаўшчына светлая мая! --- музыка: Ларыса Мурашка словы: Уладзімір Караткевіч Фрагмент тэлеперадачы "Плошча мастацтваў" (аўтар – Вераніка Скрамблевіч, рэжысёр – Валянціна Лаўрова), 2004 г. --- Крынiца вiдэа: сацыяльныя сеткi Белтэлерадыёфонда. --- Больш якасная, аўдыё-версiя песнi: https://www.youtube.com/watch?v=zWwFJCV2vQY&t=2005s --- БАЦЬКАЎШЧЫНА Уладзімір Караткевіч Дагарэў за брамай небакрай, Месяц паміж воблачкаў плыве. Выйду зноў, як у мінулы май, Басанож прайдуся па траве. Дымная, сцюдзёная раса, Цёмныя ў траве ад ног сляды. А такога рослага аўса Я не бачыў доўгія гады. Бач, хмызы спляліся, як павець, Светлякі мігцяць, гараць святлей. Перад тым як звонка ў лозах пець, Прачышчае горла салавей. Лашчыцца трава да босых ног. З дальніх паплавоў плыве ракой Ледзь прыкметны сумны халадок — Подых юні ўходзячай маёй. Паімчаць за ёю наўздагон? — Хоць і схопіш — усё адно падман. Дзе каханне тых мінулых дзён — Весніх паркаў бэзавы туман? Нават шкадаванне — дзе яно? Зноў вясна, і жаль знікае зноў. (Так губляюць пах перад вясной Ссохлыя сцябліны палыноў.) Ціха цмокае у сне рака. О, як добра, як прыгожа жыць! Раска, як русалчына луска, На вадзе ад месяца гарыць. А вакол травіцы роснай рай І бярозак белая сям’я. Мой чароўны беларускі край, Бацькаўшчына светлая мая!