Кожны дзень я у гэтым пакоі Прачынаюся ці не клаўся зусім Я не памятаю і не разумею Чарговы год быццам на месцы стаім Быццам ўсё і навокал такое ж Толькі брудныя вокны даюць меней святла Фарбы блякнуць, старэюць шпалеры Сілаў ледва хапае дайсці да стала З кожным днём паветра цяжэе Як вільготная брудная маса цячэ Запаўняе лёгкія глеем Здаецца ня сплю, а нібыта і ў сне І ніяк не магу я прачнуцца Прасцінай змакрэлай спавіла мяне Паралюш скаваў цела сонны Не хапае паветра ў гэтай імгле РЭФРЭН: Дыхай! Мой сусьвет стаўся гэтым пакоем Сцены ціснуць, і з кожным імгненнем бліжэй Неба столлю над галавою З кожным ўздыхам ніжэй і дыхаць цяжэй Я ня веру суседу з пад'езда Я ня веру сябрам, я ня веру сям'і Пад кантролем, пад пільным наглядам Кожны рух , кожны гук мой, што ні вазьмі Слабым рухам спрабую прачнуцца Не спрабую насамрэч, бо звыкла у сне Мяне душыць мая параноя Толькі дыхай дыхай крычу я сабе