Сказаць, што Аліна Ваўранюк – школьная настаўніца з Беластоку, значыць не сказаць нічога. Бо яе асабістая і прафесійная значнасць ніяк не вымяраюцца фармальным статусам. Спадарыня Аліна шмат гадоў гадуе ў родным рэгіёне памежную беларушчыну – жывое жыццё культурнай меншасці на тэрыторыі суседняй дзяржавы. Падручнікі, культурныя праекты, музычныя ініцыятывы, тэматычныя вандроўкі, літаратурныя чытанкі… Некалькі генерацый месцічаў прайшлі праз досвед адбудовы самасвядомасці. Каб зразумець, што сапраўдная беларускасць – не прымусовая адукаванасць, а натуральны лад жыцця. Пра тое, як “Салідарнасць” паспрыяла беларускай справе, навошта дзеткам бабуліна памяць, як захаваць сваё сярод іншамоўя і ці ёсць жыццё пасля “Басовішча” Аліна Ваўранюк распавядае Сяргею Будкіну ў чарговым выпуску “Тэлебудкі”. 0:00 уступ 0:25 навошта Ваўранюк беларуская справа і прафесія настаўніка 2:18 як у Польшчы стала беларускай, уплывы 5:52 Салідарнасць, з’яўленне Басовішча 10:09 «не колькасць людзей, а якасць», Падляшша — частка Беларусі ці выспа Беларусі 13:06 адукацыя па-беларуску на Падляшшы 17:48 як даносіць дзецям, что яны беларусы 21:05 «Беларусь — справа не для слабакоў» 22:29 «Лемантар», крытыка нацыянальнай сімволікі ў дзіцячых падручніках 26:06 пра людзей, якія рухаюць беларускую справу на Падляшшы 28:12 пра спектакль «Ой даўно, даўно» 32:00 пра паездкі дзяцей у Беларусь, сустрэчы з Пушкіным, Арловым, Глобусам 34:36 апошняе «Басовішча» — ці скончылася беларуская прысутнасць 36:54 дзе Беларусі больш — на Беласточчыне ці ў Беларусі; не наракаць, а ствараць 38:35 лепшыя напрацоўкі, падручнікі для маленькіх беларусаў, Басовішча 42:28 пажаданне для беларусаў Падзяка Беларускаму Хабу ў Варшаве byhub.org Intelligency - No Music (муз.гурта) Тэлебудка TUZIN TV 2022