Музыка – Уладзімір Вавілаў, тэкст – Анры Валахонскі, пераклад – Макс Шчур Пад безданьню нябёс ёсьць горад залаты, З празрыстымі варотамі і зоркаю ўгары. А ў горадзе тым сад, красуе сон-трава, Гуляюць там жывёліны – дзівосы хараства. Адна як жоўты вогнегрывы леў, Другая – вол зь бяздоннымі вачмі, І зь імі залаты арол нябесны Зь незабыўна сьветлым ясным позіркам. А ў бездані нябёс – зьвязда нязгасная. Яна твая, анёл ты мой, яна заўжды твая. Хто любіць – любы той, хто сьветлы - той сьвяты. Няхай вядзе зьвязда цябе ў сад дзіўнай пекнаты. Цябе спаткае вогнегрывы леў, І сіні вол зь бяздоннымі вачмі, І зь імі залаты арол нябесны Зь незабыўна сьветлым ясным позіркам.