Пераклад - Макс Шчур У Бэтлеем цяжарнай рушыла маладзіца З мужам сваім Язэпам – разам прытулку просяць. Ноч на дварэ, дзіцятка ўжо мусіць нарадзіцца, Грукаюць ва ўсе дзьверы, ды адусюль іх гоняць. “Хопіць хадзіць па хатах, грукаць напроці ночы!” “Выбачце ўжо за клопат, нам закуток патрэбны”. “Маеце грошы – пусьцім, не – дык прастуйце ўпрочкі!” “Скарбаў, на жаль, ня маем, толькі вось грошык срэбны”. “Скарб гэта невялікі, больш не турбуйце лепей”. Плача Язэп, ды кажа мужу Марыя-жонка: “Любы мой, не маркоцься, сумны ня будзь, Язэпе – Дзе скарб ты знойдзеш большы, чымся ўва мне дзіцёнка?”