Пераклад - Макс Шчур Мой цягнік застаяўся ў дэпо, зноўку мне выпраўляцца пара. На парозе вецер гукае мяне, на парозе восень – мая сястра. Пасьля чырвона-жоўтых дзён сустрэнем і правядзём зіму, гора ты маё з розуму, не маркоцься, мы не прападзём. Вярнуся ў родны дом на шчыце, а можа быць – са шчытом, крыты срэбрам, можа быць, ці рызьзём – найхутчэй як змагу. Раскажы мне пра тых, хто ня ўстаў пасьля жудасных вулічных драм, і пра храм са зьнявечаных сэрц, і пра тых, хто ідзе ў гэты храм. А я прысьніў, што ў сьвеце пані – Любоў, а я прысьніў, што села Мара на трон, па-над гэтым полыскі зорных карон... А прачнуўся і ўцяміў – гамон.