Пераклад - Макс Шчур. Гарсон нумар два, гарсон нумар два, на нашых палях – сухая жарства. Мо, чаўпе нездарма людзкая гурма, што ўсё толькі сон, гарсон нумар два. Вось стол, дзе я піў, лёд у віскары, напой спарахнеў, стол трапіў у музей. А вунь там, за шклом, – муміі ўсіх, што былі мне сябры, а я толькі ўстаў на пяць хвілін набыць цыгарэт. На шпацыр пайшоў у Quartier Latin, зь Нямігі на Стрэнд зрабіў паварот. Я выйшаў цнатлівы, а вярнуўся бяз цнот, прапасьці бы мог, але ж не прапаў. Дык гарсон нумар два, гарсон нумар два, то розум зіхціць, то гудзе галава. Ды мысьль – дрыгва, каток, а жыцьцё – плынь хараства, і ўсё толькі сон, гарсон нумар два. А песьня званоў цячэ як ялей, ох, мая душа, што ж ты не памолісься, не пастаіш? А тут – цішыня, бітлоў абразы, ладан – гашыш, а мне ўсё адно, толькі б табе стала сьвятлей. Дык гарсон нумар два, гарсон нумар два, на могілках ціш, на нашых грудках буяе трава. Дык вярзла нездарма людзкая гурма, што ўсё толькі сон, гарсон нумар два. А раз гэта сон, то што ж ты стаіш, гарсон нумар два?