Музыка – І. Шварц, вершы – Б. Акуджава, пераклад – Макс Шчур.
Каля надзеі вабных брам
Фартуны крок ступае мякка.
Вандроўнік кволы, недзе там
стаілася неспадзяванка,
між прыкрых страт – неспадзяванка.
Няхай мігціць яна няярка,
але чакае, ўбачыш сам.
Няхай мігціць яна няярка,
але чакае, ўбачыш сам.
Усьмешка любае тваёй,
адзінае і непаўторнай,
што паяднаная з табой
нябачнай ніткаю суворай,
нябачнай ніткаю суворай.
Ёй ад спакусы абаронай –
двух лёсаў прывідны сувой.
Ёй ад спакусы абаронай –
двух лёсаў прывідны сувой.
Эпоха пройдзе не адна,
час прыйдзе новых вынаходак,
але ня зьменіцца яна,
як май, надзея і прырода,
як май, надзея і прырода,
жыцьцё і сьмерць, і мёду водар –
ня выпіць келіху да дна...
Жыцьцё і сьмерць, і мёду водар –
ня выпіць келіху да дна...
Ня выпіць келіху да дна.