Зборнік вершаў "Быў.Ёсць.Буду" з'яўляецца апошняй кнігай Уладзіміра Караткевіча, якая адлюстроўвае яго любоў да Радзімы і заклікае да веры і надзеі. Кніга ўключае ў сябе шэраг твораў, якія разглядаюць гістарычныя і філасофскія тэмы, такія як "Павешаным 1863 года", "Смяротная страта" і "Цар-гармата". У вершы "Раманс пра караля, што пакінуў трон" аўтар даследуе ідэі ўлады і адказнасці. Таксама ўвагу прыцягваюць творы, якія закранаюць пытанні справядлівасці і духоўнасці, напрыклад, "Што такое ёсць справядлівасць…" і "Не злабiся на ерэтыкаў…". Кніга з'яўляецца своеасаблівым завяшчанням для будучых пакаленняў, падкрэсліваючы важнасць памяці аб беларускім мінулым. Сярод іншых твораў - "Глухi генiй", "Склероз" і "Дэман", якія адлюстроўваюць глыбокія развагі аўтара.