У сёмай главе рамана Эрыха Марыі Рэмарка "Тры таварышы" аўтар з вялікай лірычнай сілай адлюстроўвае жыццё былых франтавікоў, якія сутыкнуліся з горыччу расчаравання. Рэмарк падкрэслівае, што грамадскі лад, які пануе ў той час, адказны за страты шчасця цэлага пакалення нямецкага народа. Пісьменнік свядома адхіляе палітыку і філасофскія развагі, але яго творы і героі адлюстроўваюць вострыя канфлікты эпохі. "Тры таварышы" закранаюць не толькі асабістыя, але і сацыяльныя праблемы, такія як уплыў вайны на чалавечыя душы, саслоўныя бар'еры і пасляваеннае гандлярства. Рэмарк без сентыментальнасці стварае вобразы людзей з розных сацыяльных слаёў, адначасова праяўляючы спагаду і крытычнасць адносна іх слабасцей. У творы прысутнічаюць тэмы дружбы, таварыскасці і кахання, якія надаюць героям надзею ў складаных умовах жыцця.