У шостай главе рамана Эрыха Марыі Рэмарка "Тры таварышы" аўтар з вялікай лірычнай сілай адлюстроўвае жыццё былых франтавікоў, якія сутыкнуліся з расчараваннем і адчаем. Рэмарк падкрэслівае, што грамадскі лад, які пануе ў той час, адказны за страты шчасця цэлага пакалення нямецкага народа. Пісьменнік адмаўляецца ад палітычных і філасофскіх абагульненняў, але яго творы ўсё ж адлюстроўваюць вострыя канфлікты эпохі. "Тры таварышы" закранаюць не толькі асабістыя, але і сацыяльныя праблемы, такія як уплыў вайны на чалавечыя душы і пасляваенныя маральныя крызісы. Рэмарк стварае вобразы людзей з розных сацыяльных слаёў, адначасова паказваючы іх слабасці і чалавечыя якасці. Чытачы сустракаюць як боль, так і спагаду ў адносінах да герояў, што робіць гісторыю жыццёвай і сумнай. У той жа час, дружба, таварыскасць і каханне становяцца крыніцай надзеі для галоўных герояў рамана.