У 14-й главе рамана Эрыха Марыі Рэмарка "Тры таварышы" аўтар з вялікай лірычнай сілай паказвае жыццё былых франтавікоў, якія сутыкнуліся з горыччу расчаравання пасля вайны. Рэмарк падкрэслівае, што грамадскі лад адказны за страты шчасця цэлага пакалення нямецкага народа. Пісьменнік адмаўляецца ад палітычных і філасофскіх абагульненняў, але яго творы адлюстроўваюць вострыя канфлікты эпохі, закранаючы асабістыя і сацыяльныя праблемы, такія як уплыў вайны на душы людзей, саслоўныя бар'еры і агіднасць мяшчанскай маралі. Ён стварае вобразы людзей з розных сацыяльных слаёў, не ігнаруючы іх слабасці. Рэмарк піша з болем і спагадай пра тых, хто не знайшоў шчасця, адначасова будучы і з'едлівым да іх недахопаў. У творы прысутнічаюць тэмы дружбы, таварыскасці і кахання, якія надаюць героям надзею і глыбіню чалавечага існавання.