У адзінаццатым раздзеле рамана Эрыха Марыі Рэмарка "Тры таварышы" аўтар з вялікай лірычнай сілай адлюстроўвае жыццё былых франтавікоў, якія адчуваюць горыч расчаравання ў пасляваенны час. Рэмарк падкрэслівае, што віна за іх пакуты ляжыць на грамадскім ладзе, які пазбавіў шчасця цэлае пакаленне нямецкага народа. Пісьменнік адмаўляецца ад палітычных і філасофскіх абагульненняў, але яго героі ўсё ж адлюстроўваюць вострыя канфлікты эпохі, закранаючы асабістыя і сацыяльныя праблемы. У творы разглядаюцца ўплыў вайны на душы людзей, саслоўныя бар'еры, а таксама агіднасць мяшчанскай маралі і зараджэнне фашызму. Рэмарк стварае вобразы людзей з розных сацыяльных слаёў, паказваючы іх слабасці без сентыментальнасці. Нягледзячы на сумны і жыццёвы наратив, у творы прысутнічаюць тэмы дружбы, таварыскасці і кахання, якія надаюць героям надзею.