У 18-й главе рамана Эрыха Марыі Рэмарка "Тры таварышы" аўтар з вялікай лірычнай сілай адлюстроўвае жыццё былых франтавікоў, якія перажываюць горыч расчаравання ў пасляваенны час. Рэмарк падкрэслівае, што грамадскі лад стаў прычынай страты шчасця цэлага пакалення нямецкага народа. Пісьменнік, адхіляючы палітыку і філасофскія абагульненні, у сваіх творах адлюстроўвае вострыя канфлікты эпохі, закранаючы пытанні ўплыву вайны на душы людзей, сацыяльныя бар'еры і пасляваеннае гандлярства. Ён стварае вобразы людзей з розных сацыяльных слаёў, не хаваючы слабасцяў чалавечай прыроды. Рэмарк з болем і спагадай піша пра тых, хто не знайшоў шчасця, адначасова будучы бязлітасным да герояў, якія паддаліся нізкім інстынктам. Нягледзячы на сумную атмасферу, у творы прысутнічаюць тэмы дружбы, таварыскасці і кахання, якія надаюць галоўным героям надзею.