У 26-й главе рамана Эрыха Марыі Рэмарка "Тры таварышы" аўтар з вялікай лірычнай сілай адлюструе жыццё былых франтавікоў, якія адчуваюць горыч расчаравання ў пасляваенны час. Рэмарк падкрэслівае, што грамадскі лад, які пануе ў той час, адказны за страты шчасця цэлага пакалення нямецкага народа. Пісьменнік адмаўляецца ад палітычных і філасофскіх абагульненняў, аднак яго героі сутыкаюцца з вострымі канфліктамі эпохі, што прымушае задумацца над сацыяльнымі праблемамі, такімі як уплыў вайны на душы людзей і агіднасць мяшчанскай маралі. Рэмарк стварае вобразы людзей з розных сацыяльных слаёў, паказваючы іх слабасці без сентыментальнасці. У творы адчуваецца боль і спагада аўтара да тых, хто не знайшоў шчасця, а таксама і іронія ў адносінах да герояў. Нягледзячы на сумную атмасферу, у кнізе прысутнічаюць тэмы дружбы, таварыства і кахання, якія надаюць героям надзею.