Галляш Леўчык быў беларускім даследчыкам, паэтам, публіцыстам, перакладчыкам і музыкам, які пачаў друкавацца ў 1908 годзе ў часопісе "Наша ніва". У 1912 годзе ён выдаў зборнік вершаў "Чыжык беларускі". Леўчык быў вядомым кніжнікам і меў значныя бібліятэкі ў Варшаве і Слоніме. Ён займаўся збором і апрацоўкай фальклору, а таксама ўзораў народнай керамікі. Акрамя таго, ён перакладаў на беларускую мову творы вядомых аўтараў, уключаючы Ю. Славацкага і А. Міцкевіча. Нягледзячы на яго намаганні, зборнікі вершаў "Беларускі жаваранак" і "Мудра пагаворка — соладка і горка" не былі выдадзены. Галляш Леўчык памёр падчас Варшаўскага паўстання, пры гэтым абставіны яго смерці застаюцца невядомымі.