У відэа прадстаўлены запіс Г. А. Барташэвіча, зроблены ў 1965 годзе ў вёсцы Бокшыцы Слуцкага раёна Мінскай вобласці. У ім расказваецца пра ўдаву, у якой была разумная дачка. Нягледзячы на шматлікія сватаўства, маці не вырашалася выдаць дачку замуж. Увесну дзяўчына нечакана памірае, што выклікае ў маці глыбокі смутак. У сваім горы яна пачынае галасіць, уяўляючы, што на вяселлі яе дачкі бярэзнік будзе сватамі, ляшчына - дружкамі, Дунай - музыкамі, цісавая дошка - свякрухай, а жоўты пясок - зяцем. Гэты фрагмент падкрэслівае трагізм сітуацыі і народныя традыцыі, звязаныя са шлюбам і стратай.