Музыка Яўгена Магаліфа / Eugene Magalif Словы Сяргея Грахоўскага Позні мой вечар, як ціхая восень: Долу злятаюць, злятаюць лісты. Гэта пара і жніва, і дакосін Каля апошняй, апошняй вярсты. Сонца заходзіць. Плыве павуціна, Ціха і пуста ў палях, І на змярканні журбой жураўлінай Млечны гайдаецца Шлях. Дзе мая радасць? Дзе маё гора? Дзе мая папараць-кветка цвіце? Можа, калісьці, а можа, учора Звяла яна на апошняй вярсце. Дзе мая радасць? Дзе маё гора? Дзе мая папараць-кветка цвіце? Можа, калісьці, а можа, учора Звяла яна на апошняй вярсце. Не адшукаў яе, не дачакаўся Падаюць восенню зоры часцей. Як ні гукаў яе, не дагукаўся Шчасця свайго на апошняй вярсце. Сонца заходзіць. Плыве павуціна, Ціха і пуста ў палях, І на змярканні журбой жураўлінай Млечны гайдаецца Шлях. Дзе мая радасць? Дзе маё гора? Дзе мая папараць-кветка цвіце? Можа, калісьці, а можа, учора Звяла яна на апошняй вярсце. Дзе мая радасць? Дзе маё гора? Дзе мая папараць-кветка цвіце? Можа, калісьці, а можа, учора Звяла яна на апошняй вярсце. Дзе мая радасць? Дзе маё гора? Дзе мая папараць-кветка цвіце? Можа, калісьці, а можа, учора Звяла яна на апошняй вярсце. Дзе мая радасць? Дзе маё гора? Дзе мая папараць-кветка цвіце? Можа, калісьці, а можа, учора Звяла яна на апошняй вярсце.