Я чуў праз крохкую шыбу Крокі тых, хто ішоў на працу, Крокі тых, хто ішоў у краму, Крокі тых, хто ішоў дамоў. Я чуў праз сцены з паперы Галасы мужчын нецвярозых, Галасы кабет раздражнёных Галасы знерваваных дзяцей. Я чуў праз картонную столю Стук цяжкіх дажджавых кропляў, Шолах крылаў вільготных птушак, Самалётны ўзлётны спеў. Я чуў праз гнілую падлогу Метрабудаўцаў грузную песню, Вышэй - асцярожныя крокі, Цяжкія ўздыхі зямлі. І тады я заціснуў вушы! Але чуў праз свае далоні Скавытанне халоднага ветру І бразгат пабітага шкла! І растварыўся ў прасторы Бразгаце, шолаху, стуку Сярод мільёнаў гукаў Мой надарваны крык!