Тыя, што верай і праўдай служылі і служаць, Тыя, што дзеляць людзей на праслойкі ды класы, Дораць галодным ільвам папяровыя ружы, Дораць прыгожым жанчынам крывавае мяса. Дамы не любяць спазненні, чаканне і чэргі. Ім усё роўна якія, абы падарункі. Там, па дарозе дамоў, сустракаюць паэты - Вершы крычаць і цалуюць жаночыя рукі. Прыпеў: Гуляй, душа, гуляй, Хоць тут зусім не рай - Але прынамсі родны край! Гуляй-гуляй, душа, Звіні, струна, ў вушах, Пляваць, што ходзім без граша! Музы паэтаў прысыпаны леташнім снегам: Што тут паробіш, калі ні кахання, ні грошай? Месца жыхарства паэтаў - вялізарны сметнік, Гэта пачатак любой біяграфіі творчай. Выйдзі на вуліцу і адчувай, як паветра Мокрым халодным нажом паласуе па венах. Выйдзі на вуліцу, выйдзі ў каменныя нетры І назірай, як нудота сцякае па сценах. Прыпеў. Прэса надсадна крычыць: што з краінаю будзе? А над праспектам вісяць хмарачосы з пластмасы. З вокнаў на горад глядзяць працавітыя людзі, Што падзяляюць усіх на праслойкі і класы. Прыпеў. (2)