Амаль што кожны дзень гляджу ў сваё вакно. Знаёмы краявід вітаю я праз шкло. Знаёмы краявід: няма на што глядзець Завулак, дрэва, мур і [вуліца] ледзь-ледзь. Рэфрэн (2): Але раз-пораз там, па-за халодным шклом, Я бачу дзіўны сад, я чую дзіўны звон. А неўзабаве ўсё сышло на дол, як дым, І толькі шэры брук ляжыць на месцы тым. Аднойчы смоўж прапоўз, на шкле пакінуў след Аднойчы месяц [мур кавалкі ўзнёс на серп]. Рэфрэн (2).