Словы Міхала Анемпадыстава http://www.avanhard.narod.ru/kirylica/vierszy/aniempadystau.html#11 Здаецца, той дом стаяў на ўскраіне места, На вуліцы з цёплага пылу і плотаў драўляных, Пад грушай старою, якая ўжо не радзіла, Затое давала шмат ценю ў летнюю спёку. Здаецца, той дом быў пабелены некалі вапнай, Ля дому быў кветнік, а ў ім незлічоныя кветкі. На тле белых сценаў найлепей глядзеліся мальвы. Увогуле, мальвы заўсёды глядзяцца няблага. Здаецца, той дом меў блакітна-зялёныя дзверы. Яго гаспадар з гаспадыняй былі ўжо вельмі старыя, Яны гаварылі пра смерць і пра кветкі. У доме была цішыня і паўцемра. Здаецца, у доме былі мы не болей за колькі хвілінаў, Але, калі выйшлі адтуль, то было ўжо цёмна. У цемры быў прывідны водар лілеяў і мяты, Паблізу ў ваду гучна падала кропля. Пазней мы дарэмна чакалі апошні аўтобус На вуліцы з цёплага пылу і плотаў драўляных, Хацелі паліць, але ў нас не было запальнічкі, Хацелі вярнуцца ў дом, але нам не ставала нахабства.