Чаму ж ты, мой Божа, так свет падзяліў Няроўна? Няма ў ім спакою. Багатаму зранку калышаш дзяцей, Да беднага - ані нагою. Куды нам падзецца, дзе ўцехі шукаць? Наўкола ні друга, ні брата. Ды знаюць у вёсцы і пан, і мужык: Яна - праваслаўная, я - каталік. Ды скажуць у вёсцы і пан, і мужык: Яна - праваслаўная, я - каталік. Нібыта спачыў старажытны праклён На вузкіх бацькоўскіх палосках. Глянь - цягнуцца бедныя нашы шнуры Ад лесу да самае вёскі. I доля адна і нядоля адна Ўва ўсіх - не мінае нікога. Ды знаюць у вёсцы і пан, і мужык: Яна - праваслаўная, я - каталік. Ды скажуць у вёсцы і пан, і мужык: Яна - праваслаўная, я - каталік. Навошта ты бедны народ падзяліў На рускіх і польскіх, мой Божа? Учыні якісь цуд, бо на гэтай зямлі Нішто нам з ёй не дапаможа. Яна без мяне, а ні я без яе Гадзіны пражыць не зможам. Ды знаюць у вёсцы і пан, і мужык: Яна - праваслаўная, я - каталік. Ды скажуць у вёсцы і пан, і мужык: Яна - праваслаўная, я - каталік.