Сярэднявечча, Спалоханыя думкі, страціўшы гняздо, Ляцяць у твой негасцінны змрочны вырай. Там біскуп сёння асвячае новы храм: "Ad majorem dei noviam," - Раз'юшаны арган Плюецца вогненным акордам страшных нотаў. Сярэднявечча. Што будзе потым? Яшчэ пакуль што у калысках спяць Капернікі, скарыны, магеланы Салодкім сном, але [несом] нябесны князь Насенне сее ўжо, і хутка зашумяць Святыя дрэвы З іх Калумб сабе збудуе каравэлы. Крый і ратуй вас усемагутны Бог І зберажы, бацькоўская мадлітва. На распачатку ўсіх нязведаных дарог Крый і ратуй вас Бог, Бяспечна правядзі праз ноч, праз воду і агонь, Нягоды, буры, бітвы. Сярэднявечча... Дай дакрануцца да тваёй рукі, Дай ўслухацца ў скрываўленыя словы. Тваіх паданняў тры сталёвыя цвікі Сядзяць ў маёй душы Да скону, да труны, Навечна гэтымі цвікамі Я прыбіты да цябе, сярэднявечча. Спалоханыя думкі, страціўшы гняздо, Ляцяць у твой негасцінны змрочны вырай. Там біскуп сёння асвячае новы храм.