Кіньце, дзеткі, забаўкі, Я скажу вам так: Пойдземце лепш з вечара На стары бальшак. Так спрадвеку робіцца - Ў час бяды вялікае На бальшак выходзілі Прадзеды, дзяды, А ля самай поўначы Прыхадзіла помачы. Здаецца мне, што пад нагамі Бальшак дрыгаціць. Рвуцца і хрыпяць Стомленыя коні - То імчыць шалёная Княская пагоня. Рвуцца і хрыпяць Стомленыя коні - То імчыць вялікая Княская пагоня. Крылы нам падрэзалі, Душы пасяклі, Бацькаўшчыну нашую Сабакам аддалі. Як маглі мы біліся За яе, гаротніцу, За яе, пакутную, Лілі святую кроў. Баранілі веру мы, Зямелькі свабодныя. Пад нагамі задрыжаў Бальшак стары ізноў. Чутна, як звіняць Косы і сякеры - Ідуць у апошні бой Хлопцы-касінеры, А наперадзе ўсіх Костусь Каліноўскі. Па лясах, па далах Ціхнуць адгалоскі. (2) А калі спатрэбяцца Бацькаўшчыне зноў Сэрцы і далоні Ўсіх яе сыноў - Плюнем на забавы мы, Плюнем на гарэлку мы, Дасць мо святы Божа - Паходзім шчэ ў жывых. Пацалуем матухнаў, Абдымемся з дзеўкамі І на шлях стары скіруем Коней вараных. Эх конь ты мой конь, Чатыры падковы, Ты вядзі, вяді у бой нас, Бацька Балаховіч! (2)