Калі чорнае восені, Змрочнае маці, З неба холадам зорныя Вочы бліснуць, Сам-насам не магу Доўга выседзець ў хаце - Да Абрама ў карчму Мяне ногі нясуць. (2) Не гані мяне, жыдзе, Паслухай, Абрамку, Забірай усе грошы - Адно не гані. Лепей грай, што ёсць сілы, Аж да самага ранку, А я сяду ў кутку І заллюся слязьмі. (2) Мы любілі стаяць з ёй У восеньскі вечар Пад карчэмным акном, Дзе ты скрыпкай звінеў. Ах дашчэнту згарэлі Васковыя свечкі І заснула навек Яна ў белай труне. (2) Ах, мой мылы жыдок, Мой мілы Абраме, Не па струнах жалезных Ты смыкам дзярэш, А па вечна ў душы Незагоенай ране Ты мне граннем сваім Проста ў сэрцайка б'еш. (2)