Словы Віктара Шалкевіча. https://iomedia.ru/%D0%B2%D1%96%D0%BA%D1%82%D0%B0%D1%80_%D1%88%D0%B0%D0%BB%D0%BA%D0%B5%D0%B2%D1%96%D1%87_sza%C5%82kiewicz_%C5%A1a%C5%82kievi%C4%8D/%D0%BA%D1%83%D1%85%D0%B0%D1%80%D1%87%D1%8B%D0%BD%D1%8B%D1%8F_%D0%B4%D0%B7%D0%B5%D1%86%D1%96/ Бадзяўся па свеце раз нейкі дзівак Ў падранай старой марынарцы... І справа далей адбывалася так: Надта адной спадабаўся кухарцы. Яна дзівака да сябе прывяла На кухню. Ля печы гарачай Паесці дала, ўсё што трэба, дала, А ён ёй за гэта аддзячыў. Дзівак той на выгляд хоць быў дзіваком, Але ж меў шалёную мэту — Жалезнай рукою, цяжкім кулаком Ураз ашчаслівіць паўсвету. Кажнюськаму — шчасце! Не хочаш — ўцякай! Злапаюць — то горш яшчэ будзе! Хай шчасьце кіпіць і цячэ цераз край! Хай шчасцем задушацца людзі! Пакуль ты кухарка, што ж, не наракай! Рыхтуйся да новае справы! Вось-вось з трону ляснецца цар Мікалай, І ты пакіруеш дзяржавай! Навучышся, здолееш, гэта прасцей, Чым выпіць гарэлкі паўкварты... Што тычыць тваіх басаногіх дзяцей — Ўсіх паробім панамі і шляхтай! Кухарчыныя дзеці — малыя, худыя. Кухарчыныя дзеці — ад розных бацькоў. Кухарчыныя дзеці — танклявыя шыі. Кухарчыныя дзеці — з іх паробяць паноў. Паглянем, паглянем, што з іх выйдзе далей, З тых кухарчыных дзяцей... Дзівак у марынарцы зрабіў, што схацеў, Пакутуюць цяжка праз гэта Дагэтуль мільёны няўцямных людзей — Кухаркі пануюць над светам. Нікуды ад сонейка не ўцячы, Нікуды ад шчасьця не дзецца — Ці з бронзы, ці з гіпсу — на кожным пляцы Дзівак ў паліто і пры кепцы... Меў словы як семя, пасеяў, што ўбіў, Шторанку, па добрым сняданку Кухарчыныя дзеці ўшчынаюць гульню Ў паноў, паўпаноў і падпанкаў. З падранаю сракай, з дзірой ў галаве, Ў руцэ — сцяг ці, можа, спадніца. Адзін аднаго душыць, топча і б’е — Абы да карыта дабіцца. Кухарчыныя дзеці — па вуліцах ходзяць. Кухарчыныя дзеці — не сеюць, не жнуць. Кухарчыныя дзеці — і псоцяць, і шкодзяць. Кухарчыныя дзеці — на Бога плююць. Кухарчыныя дзеці — артыкулы пішуць. Кухарчыныя дзеці — за праўду ўстаюць. Кухарчыныя дзеці — на подзвігі клічуць. Кухарчыныя дзеці — дыхнуць не даюць. Чым далей у свет — тым гусцей і часцей Ад кухарчыных дзяцей...