Словы Міхала Анемпадыстава https://be.wikipedia.org/wiki/%D0%9D%D0%B0%D1%80%D0%BE%D0%B4%D0%BD%D1%8B_%D0%90%D0%BB%D1%8C%D0%B1%D0%BE%D0%BC http://nastaunik.info/files/f/470_Spieunik.doc Ой, вы дзевачкі беларускія, Не ўлюбляйцесь ў ваенных рабят, Бо ваенныя ўсе жанатыя, У заблужджэнне прыводзяць дзяўчат. Адна дзевушка — раскрасавіца, Празывалася Надзяй яна, Улюбілася у ваеннага, Но не знала, што дома жана. Познім вечарам прыйшоў Ванечка, Падарыў насавой ёй платок. «Сабірай ўсё, што ёсць ў цібя, І паедзем на Дальні Васток». Да вакзала йшлі, цалаваліся, Любавалісь сабой, как маглі. Дал он в рукі ей чамадан пустой, Сказал: «Пару мінут абаждзі». Абашоў кругом, сам зашоў ў вагон І празрыцельна смотрыт ў акно. «Да свіданія, больш не ждзі міня, Ў мяне дома есць дзеці, жана». І асталася бедна Надзенька З чамаданам пустым у руках. Аблілась слязой, з цем ушла дамой, Так прайшлі маладыя гада.