Так далёка, што не ўбачыць вокам, Свецяць зоры - пасынкі начэй, Ды сустрэцца спроба будзе марнай. Разляцецца шмат было лягчэй. Нават зоры тут ужо не тыя - Ў бляску іх чытаеш свой адчай І скрозь смугу самотных дальніх даляў Зноўку ты бачыш родны край. Прыпеў: Ты чуеш голас уначы, Прынесены вятрамі. З тых берагоў, куды Ніколі не дабрацца. Ты чуеш голас уначы Пакінуты сябрамі, Галасы тых, з кім Не выпала спаткацца. Адрас твой - далёкая Канада, Толькі ў думках марыш ты ізноў Апынуцца там, дзе ты калісьці Пускаў у неба змея, Дзе ты скакаў з сябрамі Ў рэчку з высокіх берагоў. Прыпеў. Вочы закрыеш - ты бачыш у снох, Нібы ляціш зноў дамоў, Стому забыўшы ўсіх тых дарог - Тых, што звялі цябе так далёка. Прыпеў.(2)