Словы і музыка Ўладзіміра Давыдоўскага Не плач, Каралеўна, не плач І не шукай спачування ў зданяў. Дагарэлая свечка завершыць паданне, І закружыцца ноч, нібы хцівы крумкач. І ты заснеш, каб на золку прачнуцца травою Ў пяшчоце позірку ранішняй зоркі. І будзе свята імя тваё, Свята імя тваё! Твая ціхая песня кранецца руін, З гаротнай зямлі праганяючы страх, І ўзнімуцца вежы на патухлых мурах, Аднаўляючы споведзь мінулых часін. І падхопіць цябе імклівы паток Дзіўнай ракі, што губляецца ў небе. І будзе свята імя тваё, Свята імя тваё! Не плач, Каралеўна, не плач. Гэты вечны дудар - твая памяць - Хай балюе і поўніць ноч галасамі, На цябе прымяраючы чорны свой плашч. І ты заснеш, каб на золку прачнуцца травою Ў пяшчоце позірку ранішняй зоркі. І будзе свята імя тваё, Свята імя тваё!