Жыў на свеце дзівак рашучы. Сабе крылы зрабіў ляцець, Параўняцца з палётам птушак, З неба ўніз глядзець. Папракалі яго суседзі І казалі: "Забудзь пра ўзлёт!" Нават вулічныя дзеці Насміхаліся з яго. (2) Не падумаў Ікар са страхам Пра апошні зямны свой міг Заманіў яго [старца] к птахам Жураўліны крык. Смела скочыў у неба к сонцу За свабодным жыццём туды, Дзе імкнуцца жыць бясконца Неба жыхары. Прад табою заўсёды выбар - Пад зямлю ці ў неба крок. Бог табе сёння дорыць крылы, - Дык хутчэй на ўзлёт! Таму птушкай будзь у небе, Каб ляцець у вырай-рай. У свабодзе сваіх памкненняў Дабро выбірай. (2) К сонцу ікары лятуць К праўдзе, любові, жыццю. Таму птушкай будзь у небе, Каб ляцець у вырай-рай. У свабодзе сваіх памкненняў Дабро выбірай. (2)