http://bielanohaja.org/files/chords_tamdziemy.doc Сядай у мой човен, у маю труну. Сядай, я цябе павязу у свой рай. Краіну, дзе няма палымяных прамоў. Краіну, дзе жыве адна, а не некалькі моў. Сядай. Не забрудзь свае рукі ў гэтай спалёнай рацэ. Не забрудзь сваю душу ў нашых захарканых святах. Зберажы нашу памяць, яна асляпела ў турме. Зберажы жывы голас, які песціў праўду заўзята. Прыпеў: Сядай у мой човен, у маю труну. Сядай, я цябе павязу у свой рай. Ды жыта ўрадзіла, насілі на п'яных нагах. Ды хутка кулялі ў рот, спадзяваліся толькі на сонца. Ды зімка прыйшла, і дзеці не спяць па начах. У нас засталося ў хаце солі на донцы. Сядай у мой човен, у маю труну. Сядай, я цябе павязу у свой рай. Краіну, дзе няма ашуканых рабоў. Краіну, дзе жыве адна, а не некалькі моў. Нехта захоча купіць сумлення хоць трошкі. Нехта на сметнік выносіць рэшткі пабітай душы. Наша царква пад замком, адабраныя крошкі. Не заўважаеш ? Вакол папялішча, дамы.