http://bielanohaja.org/files/chords_tamdziemy.doc Маўклівая. Яе вачам трыста год. Яны бачылі больш за гаманлівы натоўп. Ты далоней сваіх да вачэй не тулі Паглядзі, яе слёзы ападаюць на твае сляды. Раніцой кожны дзень надыходзіць вайна. Ёй патрэбна пасталець яшчэ давідна. Яна ведае сум. З ёй знаёма журба. Яна сумленна жыве, бо жыве адна. Яна ведае тое, пра што лепей маўчаць. Каго ненавідзець, а каго вітаць. У канцы змрочных дзён раскіне рукі крыжом. Пойдзе ўцехі шукаць і скажа Няўжо Маўклівая.