Зноў... Адзінота ў лістападзе. Зноў... Быццам цень выходжу з дому. Сноў Каляровых, летніх, светлых акварэль Час спаліць у асенняй праўдзе. Дзень, Бы стары, пануры, хворы Паміраў. Надыходзіла маўклівая імгла. У соты раз на біс мне вецер нагадаў На тое што П: Адзінота ў лістападзе Завітала ў мой дом. І адзінота ў лістападзе Завітала ў мой дом. Я... Я рыхтую свой апошні крок У ноль; І не веру, што знаёмы гэты боль Тым, чые вочы, нібы лужы, Тым, чые душы, нібы смецце... О, ім смешна ў лістападзе... П: