Словы Рыгора Барадуліна Музыка Алеся Камоцкага http://kamunikat.org/download.php?item=4622-1.pdf Ціхі Авель авечак пас, Каін, брат яго, земляробіў. Кожны Богу свой дар прыпас І паклонам зямным аздобіў. Бог прыняў ад Авеля дар, Авеля прыхінуў, А ў брата Не прыняў дар Усеўладар. Каін і запытаў вінавата: Мой чаму не прыняты дар? Я прынёс, што зямля ўрадзіла. Калі чыніш дабро, дык твар, Бог сказаў, не ўнурай паныла. Як не чыніш дабро, у дзвярох Грэх ляжыць, Да яго цябе цягне. Каін крыўду змагчы не змог І завяз у помслівай багне. Цёплым полем браты ішлі, І ляжаў там закляты камень. Каін камень падняў з зямлі, І забіў свайго брата Каін. Бог пытае: Дзе брат твой знік? Я не ведаю, Каін кажа. Хіба ж брату я вартаўнік? Гэта ўжо не мая прапажа. Бог сказаў: Чую голас крыві, Што з зямлі да Мяне гукае. Валацугай цяпер жыві І выгнаннікам з небакраю. І дасюль на месяцы ўсе Бачаць цень чалавека гарбаты. Гэта брата заплеччу нясе Каін, Богам навек пракляты. Мусіць ён да сканчэння дзён, Хілы раб свайго сэрца злога, Несці братазабойчы праклён, Бо прылашчыў крыўду на Бога.