Словы Уладзіміра Жылкі Музыка Алеся Камоцкага http://bk.knihi.com/zylka/zylka1.html#109 Нягоды твой не зменяць крок, І ты пяшчотная ўсё тая ж, І радасці жыцця ў вянок, Як і калісьці, завіваеш. Я ж лёсу не асіліў жудзь І небыцця спужаўся плоймы, І страшны, палахнечы пуць Мяне вядзе ў твае абоймы. Прыходжу, як даўней, к табе, Але ўжо з іншым, горкім сказам, А ты уваж маёй жальбе І пасядзі са мною разам. Кажу, а голас мой, як брэх, - Ну што, мы толькі снім аб шчасці, Звініць дачасны рады смех, Каб абарвацца і прапасці. І мой жа праз вякі цяжар, І свет нікім не перайначан, І кожны новы людскі твар Пячаткаю трагічнай значан. А ты кажы, што любы хвор Ці нейкім чорным спален сонцам, І што адвечна ззянне зор, І б'е жыццё цурком бясконцым.