http://nchas.iatp.by/arhiv/23/artyk/11.html Ой, да чаго ж чалавек я слабы. Ну ніяк мне не зладзіць з сабою, І жыву я апошнія дні Прадчуваннем шальнога запою. Ой, да чаго ж чалавек я слабы. За Радзіму ўскіпела душа, Не душа, а адкрытая рана. А з кім піць, мне не доўга шукаць - Я пайду да бывалага сябра. Ой, з кім піць, мне не доўга шукаць. Што гарэлку, што дэнатурат - Усё глытае мой сябра без меры. І хай з пачатку я выпю не шмат, Ды спрацуюць расейскія гены. Хай спачатку я выпю не шмат. Мы даўно, а цяпер пагатоў Зможам крэўнымі звацца братамі, Як маю прарасейскую кроў Мы тваім самагонам разбавім. Дык завядзі ж мяне, сябра, ў запой, Каб згубіць лік гадзін і хвілін. Ды ўжо варта напіцца дашчэнту, Каб не ведаць апошніх навін І не чуць спадара прэзідэнта. Ох, завядзі ж мяне, сябра, ў запой. Мы на час умярцвім тэлефон, Каб не рваўся пранізлівым матам У нашых душаў утульны прытон Лямант нашых старэючых матак. Дык завядзі ж мяне, сябра, ў запой. Зваряцелыя нашы мазгі На такія дзівосы наладзім, Быццам ўсе маскалі ўцяклі І святы наш Зянон пры уладзе. Ох, завядзі ж мяне, сябра, ў запой. Каб не сумна было ім паспаць, Жыхарам гэтай гадскай будовы, Будзем выць мы з табой і спяваць Самай мёртвай і чыстаю мовай. Ой, завядзі ж мяне сябра, ў запой. За Радзіму не адзін выпем штоф, У якую ўсё болей я веру І ў яе працавіты народ З паступовым знікненьнем бутэлек. Ой, завядзі ж мяне, сябра, ў запой. І можа, здарыцца дзіўная рэч: Да такой мы дапемся ступені, Што жыццё нам падасца чысцей. Ну хоць крыху, па запоі сканчэнні. Дык завядзі ж мяне, сябра, ў запой.