http://nchas.iatp.by/arhiv/23/artyk/11.html Мне б нарадзіцца шэрым віленскім катом Такою ж шэрай восеньскай гадзінай, Каб быць прыродным, паўнапраўным і адзіным Тых пляцаў, вуліцаў, дамоў гаспадаром. Майго сусвету мне хапала бы штодня, Каб і да смерці ім не надзівіцца Ад Пагулянкі да далёкага Звярынца, Дзе кожнае гарышча - нераскрыты скарб. Мае двуногія нявольныя сябры Прыгожа й свабодна б жыць не заміналі. Я б харчаваўся толькі у «Чырвоным Штралі», А ўлетку лена спаў на Замкавай гары. У сакавіку б распачынаў такі канцэрт, Што ўсе пародныя, дагледжаныя коткі Збягаліся б ад Добрай Рады да Ліпоўкі, Каб паспытаць мой не абы-які імпэт. Мне невядомы быў бы чалавечы жах Ад акупанцкіх крокаў патруля начнога. Перабягаў бы ім апошнюю дарогу, Бы цень знікаючы ў Антокальскіх дварах. Свой вольны век пражыўшы нібы лорд, Я б змог аднойчы без стагнанняў недарэчных На могілках старых любімага Зарэчча Залегчы, каб сустрэць апошні свой усход. http://be.wikipedia.org/wiki/Зміцер_Бартосік http://www.kamunikat.org/Zmicier_Bartosik.html