Словы Алеся Гаруна http://vershy.ru/content/litanne-adzinotse (правапіс дарэформенны) Зноў я прыходжу ў часе змяркання Складаю Літаньне, нясу Табе данне Ад сэрца свайго, Адзінота; Можа, раней, як яшчэ не радзіўся, Табе быў адданы, Табе прысудзіўся; Крулева мая, Адзінота; Можа быць, маці, калі спавівала І ночы не спала, над люлькай спявала, Аддала Табе, Адзінота; Меў я ад родных пяшчоты упады, Мне мамка-галубка і ўсе былі рады, А Ты над усіх, Адзінота; Ты надавала мне брэдняў у садочку Ля хаткі радзімай, ў вішнёвым куточку, Дзіцяці яшчэ, Адзінота; Ласка Твая, што ўсяго навучыўся, Ў жыццё, і ў людзей, і ў Цябе улюбіўся, І воля Твая, Адзінота; Смерцю сваёй ці наглаю згіну, Ніколі Цябе я ужо не пакіну, Не здолеці мне, Адзінота. Часам Табе пасылаю праклёны, Зубоў скрыжатанне, уразаў мільёны Ўладанню Твайму, Адзінота; І дух непакоры, руіны, паўстанні Над усе пераможны, кідае ў растанне, Абы ад Цябе, Адзінота; Потым прыходжу пануры, пахілы, Хачу падзівіцца на вобраз Твой мілы, Пякнейшы за ўсё, Адзінота! Ты ж, як матуля, прытуліш і прымеш, Ашукаеш ласкай і тугу сунімеш, І зноў я з Табой, Адзінота! Гэтак, нявольны ніколі сабою, Прыходзіў сягоння па спрэчцы з Табою Ў пакоры. Прымі, Адзінота!